ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΕΦΡΑΙΜΟΓΛΟΥ

Το όνομα της οικογένειας Εφραίμογλου προέρχεται από πρόγονο της οικογένειας ο οποίος ονομαζόταν Εφραίμ γεννηθείς το 1790 στην Σπάρτη Μ. Ασίας.

Ο Δημήτριος (Δημητρός) Εβρέμογλου ή Εφραίμογλου, όπως επικράτησε, γεννήθηκε το 1900 στη Σπάρτη Πισιδία της Μικράς Ασίας, ήταν μέλος πολύτεκνης οικογένειας με τρεις αδελφές, την Φεβρωνία, την Κλεονίκη και την Σταυρούλα όπου παρά τις ιδιάζουσες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες και τα ανεπαρκή μέσα εκπαίδευσης, έλλειψη σχολείων, βιβλίων κ.α. παρακολούθησε τις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Άνθρωπος εργατικός και πολυπράγμων ασχολήθηκε με διάφορες εργασίες από πολύ μικρή ηλικία. Εργάσθηκε ως χτίστης, σε εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος, υπάλληλος φαρμακείου, ενώ ασχολήθηκε με την παραγωγή κρασιού καθώς επίσης και με την απόσταξη ούζου, με την γεωργία και τελικά με την ταπητουργεία.

Η διένεξη του πατέρα του με τις τουρκικές αρχές στις 6 Ιανουαρίου του 1918, ανήμερα της εορτής των Φώτων, έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο στη μετέπειτα ζωή της οικογένειας. Ο πατέρας του, χτυπημένος από το κλομπ ενός Τούρκου, ξεψύχησε λίγες ώρες αργότερα, ενώ ο ίδιος εξορίστηκε στην Καισάρεια. Οι αλλεπάλληλες διώξεις που δέχθηκε η οικογένεια από τις αρχές, όμως, δεν έκαμψαν την αγάπη για τον τόπο τους, στον οποίο επέστρεφαν κάθε φορά.

Τον Οκτώβριο του 1922, λίγο μετά τα τραγικά γεγονότα της Μικρασιατικής καταστροφής, κατέφυγε στη Μερσίνα πεζός και από κει μετέβη με πλοίο στη Λάρνακα της Κύπρου, όπου, λόγω της έλλειψης κάρβουνου, αναγκάστηκε να παραμείνει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μαζί με άλλους πρόσφυγες μέσα στο πλοίο κάτω από άθλιες συνθήκες. Η οδύσσειά του συνεχίστηκε με επόμενο σταθμό το λιμάνι του Πειραιά, όπου, φθάνοντας μαζί με χιλιάδες άλλους πρόσφυγες, άρχισε να αναζητά τη μητέρα και τις αδελφές του, τα ίχνη των οποίων είχαν χαθεί κατά τη διάρκεια του διωγμού από τη Μικρά Ασία. Έχοντας την πληροφορία ότι κάποιοι πρόσφυγες με πλοία από την Αττάλεια είχαν καταφύγει στην Ύδρα, μετέβη στο νησί και βρήκε τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. bio3Η οικογένεια εγκαταστάθηκε αρχικά στην Ύδρα και ο Δημητρός, όντας έμπειρος τεχνίτης στην ύφανση χαλιών, ξεκίνησε να εργάζεται σε κάποιο ταπητουργείο του νησιού. Ερχόμενοι στην Αθήνα, λίγο καιρό αργότερα, εγκαταστάθηκαν στη Ν. Ιωνία, σε ένα δωμάτιο που τους παραχωρήθηκε από το ελληνικό κράτος, και άρχισαν να εργάζονται στα Καμίνια του Πειραιά. Από κείνη τη στιγμή, κι έπειτα από περιόδους σκληρής δουλειάς, άρχισε η επαγγελματική ανέλιξη της οικογένειας.

Σύντομα κατάφεραν και προέβησαν στην αγορά οικοπέδου, επί της οδού Ατταλείας στην Ν. Ιωνία, όπου δημιούργησαν την πρώτη τους ταπητουργία. Το ανθρώπινο δυναμικό της επιχείρησης αποτελείτο κατά κύριο λόγο από έμπειρες υφάντριες από τη Σπάρτη της Μικράς Ασίας, το σταυροδρόμι του ταπητουργικού πολιτισμού, οι οποίες βασισμένες πάντα στις πανάρχαιες τεχνικές ύφανσης, μετέφεραν την πείρα και τη δεξιοτεχνία τους στην κατασκευή των χαλιών της ταπητουργίας Εφραίμογλου. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 80% των ταπητουργείων της Σπάρτης Πισιδίας λειτουργούσαν υπό την επίβλεψη Ελλήνων ταπητουργών. Τα σχέδια των χαλιών Sparta, τα οποία σύμφωνα με τις ειδικούς θεωρούνται ελληνικά, αποπνέουν έντονα το ελληνικό στοιχείο, καθώς αποτυπώνουν την ελληνική κουλτούρα και θρησκεία και δουλευόντουσαν με τον ασύμμετρο ή περσικό κόμπο.

Ο Δημητρός παντρεύτηκε την Ελένη Μιχαηλίδου, από το Ουσάκ που ήξερε να υφαίνει χαλιά, με την οποία απέκτησαν τέσσερα παιδιά, τον Συμεών, την Μαρίτσα, την Θεοδοσία και την Γεωργία. Έτσι ενωμένοι, εργατικοί και αγαπημένοι όλα τα μέλη της οικογένειας ξεπέρασαν τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και τις πολλές κακουχίες. Προσηλωμένος στην επιβίωση της οικογένειας και της επιχείρησης, ως προστάτης της οικογένειας, δεν ανέπτυξε ιδιαίτερα έντονη πολιτική δραστηριότητα.

Ο γιος του Συμεών, γεννήθηκε το 1934 στην Αθήνα. Αποφοιτώντας από τη Λεόντειο Σχολή, εισχώρησε στην οικογενειακή επιχείρηση, επιτυγχάνοντας σε πολύ μικρό διάστημα τη διεύρυνση των δραστηριοτήτων της. Η ταπητουργία, η οποία συνέχιζε να λειτουργεί ακόμα και στα χρόνια του πολέμου και της Κατοχής, διέθετε τετρακόσιους αργαλειούς ανά την Ελλάδα, εντυπωσιακό για την εποχή δυναμικό. Εκτός από το εργοστάσιο στην Ατταλείας στην Ν. Ιωνία η παραγωγή ενισχύθηκε σε όλη την Ελλάδα και με την μορφή οικοτεχνίας όπου έβρισκαν ικανές και έμπειρες υφάντριες, έστηναν τους αργαλειούς, έδιναν το σχέδιο του χαλιού, προμήθευαν τις πρώτες ύλες (μαλλιά) και στην συνέχεια επέβλεπαν και επιτηρούσαν την πρόοδο της ύφανσης. Η σταδιακή ανάπτυξη και εξάπλωση της επιχείρησης σε μια εποχή που οι εισαγωγές ήταν ελάχιστες, οφείλεται κυρίως στην εργατικότητα και την επιχειρηματική συνέπεια όλων των μελών της οικογένειας, καθώς και στην άρτια οργάνωσή της.

Με την ένταξη της Ελλάδας στην Ε.Ο.Κ. η επιχείρηση επέκτεινε τις δραστηριότητές της και στο χώρο των εισαγωγών. Πραγματοποιώντας εισαγωγές από χώρες όπως η Περσία και η Τουρκία, κατόρθωσε να μειώσει το κόστος παραγωγής και να διατηρήσει ανταγωνιστικές τιμές.

Ο Συμεών παντρεύτηκε την Ελένη Αργυροπούλου του Γεώργιου Αργυροπούλου και της Βασιλείας Γαλανάκη με καταγωγή από τη Σμύρνη της Μικράς Ασίας, η οποία όλα αυτά τα χρόνια εκτός από ένας πιστός σύντροφός είναι και ένας πολύτιμος συνεργάτης. Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά, τον Δημήτρη, την Έλενα και τη Μαρία οι οποίες διευθύνουν με επιτυχία τα υποκαταστήματα της επιχείρησης. Άνθρωπος πανέξυπνος και επαγγελματικά δραστήριος, ως πρόεδρος της εταιρείας εξακολουθεί να παραμένει ακόμα και σήμερα στο πλευρό των παιδιών του και της επιχείρησης ως πρόεδρος της εταιρείας, σαν πολύτιμος σύμβουλος σε κάθε επιχειρηματική τους δραστηριότητα.

Ο Δημήτρης Εφραίμογλου γεννήθηκε το 1966 στην Αθήνα. Ολοκληρώνοντας τις εγκύκλιες σπουδές, φοίτησε σε ιδιωτικό κολέγιο της Αθήνας και, στη συνέχεια, μετέβη για σπουδές στο Λονδίνο, όπου απέκτησε πτυχίο Business Administration & Marketing. Εκπληρώνοντας τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό και στη συνέχεια, σε ηλικία είκοσι πέντε ετών εντάχθηκε στην οικογενειακή επιχείρηση, αναλαμβάνοντας σημαντικό μέρος των δραστηριοτήτων της.

Ο Δημήτρης αγαπάει ιδιαίτερα τη δουλειά του που, εκτός από δημιουργική απασχόληση, του δίνει τη δυνατότητα να έρχεται σε επαφή με το μυστικισμό της Ανατολής. Ο ζήλος και η αγάπη του για την επιχείρηση έχουν καταπλήξει το οικογενειακό, επαγγελματικό και κοινωνικό του περιβάλλον. Πιστεύει ότι η μέχρι τώρα επιτυχημένη πορεία της επιχείρησης οφείλεται στη σταθερή ποιότητα, την αξιοπιστία και το σεβασμό προς τον πελάτη, τα οποία θεωρεί αδιαφιλονίκητα συστατικά της σίγουρης επιτυχίας. Η επιχείρηση προσπαθεί και διαφοροποιείται με ειδικές συλλογές που παράγει στην Περσία, Αφγανιστάν, Τουρκία και αλλού.

Κύριο μέλημά του είναι η διάσωση, η εξάπλωση και η διατήρηση της τέχνης του γνήσιου χειροποίητου χαλιού, καθώς και η δημιουργία ενός μουσείου ελληνικών χειροποίητων χαλιών. Στους άμεσους επαγγελματικούς του στόχους ως διευθύνων σύμβουλος της επιχείρησης συμπεριλαμβάνεται η επέκταση της επιχείρησης, με τη δημιουργία υποκαταστημάτων, τόσο στον Ελλαδικό χώρο όσο και στην αγορά των Βαλκανίων.

bio6Σήμερα η “Δ. ΕΦΡΑΙΜΟΓΛΟΥ Α.Ε.Β.Ε.” δραστηριοποιείται στην εισαγωγή και λιανική πώληση ταπήτων, διατηρώντας δύο υποκαταστήματα στο νομό Αττικής, τα οποία διευθύνουν οι αδελφές του Δημήτρη ΄Ελενα και Μαρία όπως και την παροχή υπηρεσιών.

Ο οίκος Εφραίμογλου, μέσα στη μεγάλη του ιστορία, έχει συνδέσει αδιαίρετα το όνομά του με την παραδοσιακή, υψηλή ταπητουργία της Ανατολής. Με το “αίμα” του ταπητουργού να κληρονομείται από γενιά σε γενιά, η οικογένεια Εφραίμογλου συνεχίζει, σήμερα, αυτή τη μεγάλη παράδοση, μετατρέποντας τη “μυστικιστική” της σχέση με το χαλί, σε αίσθηση και γνώση, προσαρμοσμένες στις ειδικές απαιτήσεις των πελατών της. Ο “ανατολικός” στο χαλί, με την εμπειρία των εκατό ετών, αποτελεί το σταθερό σημείο εκείνο που μεταμορφώνει κάθε χαλί σε ένα σπουδαίο απόκτημα.

Η επιχείρηση Εφραίμογλου και ειδικά στο πρόσωπο του Δημητρού Εφραίμογλου έχει διακριθεί από τον ΕΟΜΜΕΧ το 1977 για την συμβολή της στην ανάπτυξη της ελληνικής ταπητουργίας, από την ΄ΕΝΩΣΗ ΣΠΑΡΤΗΣ το 1993 σε αναγνώριση σπουδαίας προσφοράς και το 1998 για την ανάπτυξη της τέχνης του χαλιού και την καθιέρωση της αλησμόνητης πατρίδας ως κέντρου παραγωγής ταπήτων με την ονομασία “ ΣΠΑΡΤΑ ΧΑΛΗΣΙ”. bio7Μερικές ακόμα διακρίσεις είναι από την ΕΝΩΣΗ ΣΠΑΡΤΗΣ στον Δημητρό Εφραιμογλου τον Μάιο 1998. Στον Συμεών Εφραίμογλου από τον σύλλογο των ταπητοκαθαριστών στις 28 Ιανουαρίου 2004, από το κέντρο μικρασιατικών σπουδών του Δήμου Ν Ιωνίας στις 23 Απριλίου και 18 Μαΐου 2005.

Επίσης η εταιρεία Εφραίμογλου αεβε συμπεριλήφθηκε στις 350 πιο βιώσιμες και δυνατές εταιρείες στην Ελλάδα για το έτος 2010 ανεξαρτήτου τζίρου και κλάδου.

Η διατήρηση και η συνέχιση του ονόματος Εφραίμογλου, ως σημείο αναφοράς στο χώρο της ταπητουργίας, αποτελεί και προσωπικό στόχο του Δημήτρη Εφραίμογλου.

Στην προσωπική του ζωή είναι παντρεμένος με τη Βίβιαν Τσίκιτη, από την Χαιρώνεια Λιβαδειάς, η οποία ασχολείται , επίσης, στην επιχείρηση.

Τον ελεύθερο χρόνο του, ο οποίος είναι περιορισμένος λόγω των επαγγελματικών του υποχρεώσεων, τον διαθέτει κυρίως στην οικογένειά του και σε ταξίδια σε χώρες με ιστορία στην τέχνη δημιουργίας χειροποίητων χαλιών, σε χώρες όπου οι παραδόσεις και οι τέχνες παραμένουν ανεπηρέαστες από τη βιομηχανοποίηση και τους αυτοματισμούς.

Σήμερα η επιχείρηση συνεχίζει απαρέγκλιτα την προσπάθεια για σωστή εξυπηρέτηση, ενημέρωση με άξονα την αξιοπιστία και ειλικρίνεια που η σημερινή εποχή έχει τόσο ανάγκη.